Nasz patron

Błogosławiony Ksiądz Bronisław Markiewicz– wielki Polak, wychowawca dzieci i młodzieży urodził się13 lipca 1842 roku w Pruchniku k/Jarosławia na Podkarpaciu. W domu rodzinnym otrzymał dobre, głębokie wychowanie religijne, które wyznaczyło kierunek całego  Jego życia. Atmosfera domu rodzinnego przepojona była duchem głęboko religijnym i patriotycznym. Mimo tego w latach nauki w szkole średniej stanął na rozdrożu wiary i niewiary przeżywając poważny kryzys. Ostatecznie z tego kryzysu wiary wyszedł zwycięsko, a 1863 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu.  15 września 1867 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Z wielkim zapałem oddał się pracy duszpasterskiej, szczególnie wśród dzieci i młodzieży. Pod koniec 1885 roku wyjeżdża do Włoch, tam w Turynie spotyka się z księdzem Janem Bosko i zapoznaje się z Jego dziełem. Zafascynowany nim, pragnie poświęcić swoje życie opuszczonej młodzieży. W marcu 1892 roku na zlecenie władz duchownych wraca do Polski. Z wielkim zapałem i umiłowaniem idei Księdza Bosko, obejmuje probostwo we wsi Miejsce k/ Krosna. Od pierwszych dni pobytu w Miejscu (od 1895 roku Miejscu Piastowym) gromadzi wokół siebie opuszczone dzieci, przeznaczając znaczną część plebani na dom dla dzieci. Za przykładem księdza Bosko mówił: ,, Chciałbym zgromadzić miliony dzieci opuszczonych ze wszystkich narodów pod słońcem i za darmo je żywić, ubierać na duszy i na ciele”.

W 1902 roku powołał do istnienia Towarzystwo św. Michała Archanioła oraz Stowarzyszenie Niewiast, z których po latach powstały dzisiejsze Zgromadzenia Św. Michała Archanioła.

Ksiądz Markiewicz był kochającym Ojcem. Wychowanie dziecka było dla Niego sprawą najważniejszą.

Mawiał: ,,Wychowanie to jakby forma, w której wyrabia się umysłowy, moralny i religijny kształt człowieka”. Wskazywał dzieciom na Boga, który jest Miłością, i sam dawał dzieciom miłość.  System wychowawczy oparł głównie na dwóch filarach: powściągliwości rozumianej i stosowanej jako prostotę, równość, godność, pracę nad sobą oraz pracy, która w systemie wychowawczym Markiewicza nie była przymusem. Uwzględniała zamiłowania, zdolności, siły fizyczne dziecka, pozostawiając przy tym możliwość swobodnego jej wyboru. Pragnął wychowywać dzieci na ludzi o wielkich charakterach, gotowych życiem i odpowiedzialną pracą przyczyniać się do dobra Ojczyzny.

Zmarł 29 stycznia 1912 roku w Miejscu Piastowym. Beatyfikowany w Warszawie 18 czerwca 2005 roku.